حیدرعلی بن حسین محفوظ غاضری اصفهانیحیدرعلی بن حسین محفوظ غاضری اصفهانی، شاعر و ادیب وارسته در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا حیدرعلی غاضری (محفوظ) ابن میرزا حسین، شاعر و ادیب وارسته. در سال ۱۲۸۳ش در محله شیش بیدآباد اصفهان متولّد شد. پس از تحصیل در مکتب‌خانه به کسب و کار مشغول شد و به نانوایی پرداخت. در نوجوانی طبع شعر داشت و در برخی انجمن‌ها از جمله انجمن ادبی کمال شرکت می‌کرد. [وی چندین سفر به عتبات و عالیات سفر کرد و هنگامی که قصد انتخاب نام خانوادگی را داشت. «غاضری» را که منسوب به «غاضریه» از دهات کربلا است را برای خود برگزید] در شعر «محفوظ» تخلّص می‌کرد و دیوان اشعار او به چاپ رسیده است. [سرانجام در بهمن ۱۳۵۸ش وفات یافته و در تکیه گلزار مدفون شد. ماده تاریخ فوت او را فرزندش حسین غاضری چنین سروده است: پور او گفت سال تاریخش ••••• «جای محفوظ در جنان بادا» ]این شعر از اوست: به چمن گر نبود دلبر گل پیرهنی ••••• نبود جلوه به بستان نه صفا بر چمنی تن بی جان ندهد سود و از آن خلق بری ••••• رخ نما ای که تو جان فرح انگیز منی شعله افروز که پروانه صفت جان دهمت ••••• ای که چون شمع شعاع افکن هر انجمنی [۱]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۱۸-۴۱۹.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۲۲۶.
[۳]
تخت فولاد یادگار تاریخ، خطی.
(مصاحبه غلامرضا نصرالهی با آقای حسین غاضری در تابستان ۱۳۸۶ش) ۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۴۹. |